W Starogardzie Gdańskim biją rekord

Celem wydarzenia jest edukowanie młodzieży, w jaki sposób używać defibrylatora AED. O akcji opowiedziała nam Ewa Macholla ze starostwa w Starogardzie Gdańskim:

Najważniejsze jest to, żeby wiedza była przekazywana w praktyce.

Defibrylatory AED znajdują się w czterech miejscach przy placówkach powiatowych - starostwie, szkole zawodowej, technikum w Owidzu i właśnie pierwszym LO. Dodajmy, że akcja “Kociewie nadaje rytm”, w ramach której kupowane są defibrylatory, prowadzona jest od dwóch lat i na szczęście AED nie zostało jeszcze użyte. Warto też podkreślić, że koszt jednego takiego urządzenia to wydatek rzędu 7 tys. zł. Za podobną kwotę można kupić m.in. 484 duże kebaby, czy niewielki 11-letni samochód. Należy jednak sobie zadać pytanie: Ile kosztuje życie ludzkie?

Aktualizacja, godz. 17:00.

Podczas Bicia Rekordu w Uciskaniu Klatki Piersiowej uczniowie szkół ponadgimnazjalnych z powiatu starogardzkiego nie tylko musieli poprawnie odpowiedzieć na pytania przygotowane przez ratowników medycznych, ale także przygotować strefę kibica, która dopingowała drużynę do walki oraz wziąć udział w grach zespołowych. Te tylko z pozoru wydawały się być łatwe. Bo czy da się pod presją czasu zabandażować prawidłowo nogi dwóch kolegów, którzy potem musieli pobiec do fantoma, aby przeprowadzić resuscytację? Albo idealnie narysować to, o czym mówi kolega, nie widząc obrazka? To niektóre z konkurencji, choć chyba najwięcej emocji było podczas przeciągania liny. Finałowym momentem było oczywiście uciskanie klatki piersiowej w rytm popularnej piosenki zespołu Bee Gees "Stayin' Alive".

WYNIKI: I miejsce wywalczyło I LO, II miejsce - Zespół Szkół Zawodowych, III miejsce - Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Skórczu, IV miejsce - Zespół Szkół Ekonomicznych, V miejsce - Zespół Szkół Rolniczych Centrum Kształcenia Praktycznego w Bolesławowie, VI miejsce - II Liceum Ogólnokształcące, VII - Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych w Czarnej Wodzie. Gratulujemy!

Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) dotyka w Polsce ok. 40 tys. osób rocznie. Z tej liczby udaje się uratować zaledwie 2-5% pacjentów. Dlaczego tak mało? Ponieważ podstawowym czynnikiem warunkującym przeżycie jest szybkość działania. Gdy serce przestaje funkcjonować prawidłowo, natleniona krew nie dociera do mózgu. Poszkodowany nagle traci przytomność i przestaje oddychać. Niedotlenione komórki centralnego ośrodka nerwowego zaczynają obumierać po zaledwie 4 minutach.