Czy depresja może trwać latami?

Narracja, którą czytasz choć na pierwszy rzut oka wydaje się być napisana z przymrużeniem oka, to jednak w swej istocie może traktować o poważnym problemie natury psychicznej - chorobie jaką jest uporczywe zaburzenie depresyjne inaczej zwane dystymią. W potocznym ujęciu można byłoby ją przyrównać do podstępnej i rozleniwionej wersji dużej depresji - tej z ciężkim przebiegiem i ostrymi objawami o ktorej najczęściej mówimy w różnych przekazach..

Na podstawie danych epidemiologicznych szacuje się, że na dystymię cierpi między 3 a 6% społeczeństwa, ale ze względu na specyfikę tego zaburzenia i pośrednio utajony charakter, podane przedziały w rzeczywistości mogą mieć znacznie wyższe wartości. Co ciekawe, uporczywe zaburzenie depresyjne jest bardziej powszechne u kobiet niż mężczyzn. Przeczytaj ten artykuł a dowiesz  się:

• jakie są typowe objawy dystymii
• co ją powoduje
• gdzie szukać pomocy

„Nawet do najgorszego można się z czasem przyzwyczaić”

Gdyby dystymia mogła mówić, prawdopodobnie byłoby to najczęściej wypowiadane przez nią zdanie. Niestety miałaby w tej kwestii rację. Główna różnica między „klasyczną” depresją a dystymią tkwi w długości i intensywności symptomów, które to w przypadku tej drugiej wykazują łagodne lub umiarkowane natężenie – jest to wskaźnik wyjątkowo dla nas niebezpieczny. Dlaczego? Możemy długimi latami zmagać się objawami depresyjnymi, które nie są na tyle ciężkie, aby uniemożliwiły nam codzienne funkcjonowanie. Potrafimy, więc przywyknąć do chronicznego cierpienia psychicznego, co sprawia, że nie szukamy pomocy, bagatelizujemy problem, a z czasem nawet włącza nam się przekonanie, że „my to już chyba po prostu tacy z natury jesteśmy – smutni, niezadowoleni z życia, pesymistyczni, zmęczeni itp.”. Dlatego to co szczególnie cechuje dystymię to jej przewlekły charakter. 

Uporczywe zaburzenie depresyjne samoistnie okrada nas z nadziei, że można z niego wyjść. A przecież można i przede wszystkim TRZEBA.

Kiedy dystymia może zostać zdiagnozowana?

Według klasyfikacji DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) główną oznaką uporczywego zaburzenia depresyjnego jest obniżony nastrój utrzymujący się przez większość dnia, przez co najmniej 2 lata. Kiedy zmagamy się z dystymią możemy mieć poczucie przewlekłego smutku lub nieprzerwanego utknięcia w emocjonalnym dołku. Oprócz tego, towarzyszyć mogą nam również inne uporczywe objawy jak:

• Słaby lub nadmierny apetyt
• Bezsenność lub nadmierna senność
• Brak energii lub zmęczenie
• Niska samoocena
• Problemy z koncentracją lub trudności w podejmowaniu decyzji
• Brak nadziei

Obecność tych objawów w naszym życiu powoduje znaczące cierpienie lub upośledzenie funkcjonowania w sferze społecznej, zawodowej i osobistej. W procesie diagnozowania należy również wykluczyć, że pojawienie się powyższych symptomów wywołane jest działaniem substancji psychoaktywnych lub wiąże się z inną chorobą (np. nadczynnością tarczycy).

Dystymia może „przeplatać się” z pełnoobjawowymi epizodami depresji – takie współwystępowanie nazywamy podwójną depresją.

Skąd się bierze?

Na ławie oskarżonych praktycznie nigdy nie zasiada tylko jeden czynnik odpowiedzialny za rozwinięcie się dystymii. 

Przyczyn należy upatrywać się w unikatowej kombinacji źródeł o charakterze genetycznym, środowiskowym i psychologicznym, które to zwiększają ryzyko wystąpienia różnych podtypów depresji. Najczęściej wyróżniane czynniki wyzwalające, które wzajemnie na siebie wpływają to m.in.:

• Ekspozycja na doświadczanie chronicznego stresu i/lub traumy,
• Predyspozycje genetyczne
• Zaburzenie gospodarki hormonalnej i funkcjonowania neuroprzekaźników (szczególnie zmniejszenie stężenia serotoniny oraz noradrenaliny)
• Stan zapalny
• Styl myślenia bazujący na ruminacjach (czyli fiksacja na częstym przetwarzaniu negatywnego materiału z przeszłości)
• Samokrytycyzm, perfekcjonizm, prokrastynacja
• Brak lub niewystarczające wsparcie społeczne/poczucie samotności. 

Doskwiera Ci poczucie samotności? A może nie czujesz się rozumiany? 

Jeśli uważasz, że nie otrzymujesz wystarczającego wsparcia od ludzi w Twoim otoczeniu lub chciałbyś/chciałabyś dostawać jego większe dawki, strategią pomocową ,która może chronić Twój dobrostan mentalny jest wsparcie osobistego mentora. Możesz skorzystać z takiej metody, rejestrując się na platformie Behap.me. Jest to bezpieczne miejsce, które połączy Cię z przeszkoloną i kompetentną osobą o bagażu doświadczeń podobnym do Twojego.  W ramach internetowych sesji mentoriskich będzie Cię wspierać w Twoich wyzwaniach. Aby dowiedzieć się więcej, zajrzyj na stronę www.Behap.me

W jaki sposób leczy się dystymię?

Dystymię należy leczyć – bezapelacyjnie. W tym celu najczęściej stosuje się połączenie dwóch metod:

• Psychoterapię

Rodzaj odziaływań różni się w zależności od nurtu terapeutycznego. W leczeniu uporczywego zaburzenia depresyjnego najczęściej spotyka się podejścia takie jak: terapia poznawczo-behawioralna (CBT), terapia psychodynamiczna, terapia interpersonalna (IPT).

• Farmakoterapię

Wykorzystywane się przeważnie leki z grup: SSRI (selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny), SNRI (inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny), TCAs (trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne).